Božićna osmina u Beogradu
Nakon same proslave najradosnijeg hrišćanskog praznika – Božića, radost i proslava se nije završila tim danom, već su vernici grada Beograda, kao i čitave Katoličke Crkve širom sveta imali priliku proslave prvih svetaca i mučenika, a na kraju i zahvale Bogu za ovu godinu koja je bila puna izazova, nastave proslavu najradosnijeg praznika, rođenja Spasitelja sveta. U prilogu donosimo prazničnu atmosferu iz Beogradske nadbiskupije, tačnije župa grada Beograda.
- Proslava prvog mučenika i đakona u konkatedralnoj crkvi –
Sveti Stjepan, prvomučenik, prvi je svedočio svojom krvlju za Hrista, i zato je nazvan Prvomučenikom. Živeo je u Jerusalimu. Prema predanju, Stjepan je bio Gospodinov učenik, bio je jedan od prvih sedam đakona koje je Crkva postavila da se brinu o životu zajednice. Đakoni su, u to vreme, čuvali red na zajedničkim slavljima, delili hranu vernom narodu, pričešćivali bolesne i zatvorene, negovali udovice i siromašne. Svuda je objavljivao Radosnu vest o svom Učitelju. Mnogi Jevreji su se obratili čuvši njegove propovedi, a broj prvih učenika u Jerusalimu je rastao iz dana u dan.
Misno slavlje povodom proslave sv. Stjepana, u konkatedralnoj crkvi, u ponedeljak, 26. decembra, predvodio je vlč. Stipo Filipović, pastoralni saradnik u konkatedralnoj crkvi Krista Kralja. On je u svojoj propovedi istakao vrlinu koja je krasila ovog prvog mučenika Crkve, a to je upravo molitva i ljubav čak i prema svojim neprijateljima, Jevrejima koji su ga osudili na smrt. U tim trenucima vidimo i jednu Isusovu vrlinu, poput kojeg ovaj svetac moli za svoje neprijatelje i ne pokazuje prema njima ljutnju i bes. „ Ova ljubav prema neprijateljima, bez sumnje često je veoma teška i traži mnogo plemenitosti, velikodušnosti i junaštva“, zaključio je vlč. Filipović.
- Praznik Nevine dečiće u crkvi svetog Petra –
Nevina deca, su ona koja su svojim tek započetim životom obeležila dolazak Isusa na zemlju. Ova deca se takođe smatraju prvim mučenicima koji su svoj život položili za dolazak Božijeg Sina. Herod, u strahu da će novorođeni Kralj, Isus, ugroziti njegovu vladavinu, izdao je naredbu da se ubiju sva deca do dve godine starosti, nadajući se da će među nijima biti i sam Isus.
Misno slavlje ovom prilikom u sredu, 28. decembra, u crkvi svetog Petra u Beogradu, predvodio je pater Josip Opat, koji se u svojoj propovedi osvrnuo na još jednu dimenziju ovog praznika a koja na isti način povezuje Isusa i samu nastradalu nevinu dečicu. Ne treba zaboraviti ni roditelje koji su poput Marije koja je bila ispod razapetog Isusa, bili pored tela svoje dece. Tuga i bol za detetom je dimenzija koja spaja bol ovih roditelja i Marijinu bol za Isusom, zaključio je p. Opat.
- Proslava praznika svete Obitelji u Beogradu –
Porodica je toliko važna da je i sam Bog izabrao taj put da dođe među nas. Emanuel, Bog sa nama, zpočeo je ovozemaljski život upravo u ljudskoj porodici. Crkva nam zato pred oči stavlja sliku Svete porodice – Isusa, Marije i Josipa. U njoj nam je Gospodin dao divan uzor porodičnih vrlina i međusobne ljubavi i podstiče nas da je sledimo. Život Svete porodice nije bio ni jednostavan ni lak, već težak, neizvestan, ali to je bio ispunjen život. Njima je glavno i najvažnije bilo to da svojim celokupnim životom vrše Božiju volju. Bog ih je vodio kroz teškoće, On im je dao snagu.
Misno slavlje u crkvi sv. Petra na praznik svete Obitelji ( porodice ), u petak, 30. decembra predvodio je pater Josip Opat, koji je u svojoj kratkoj propovedi poučno izneo upravo trenutak vršenja i izvršavanja Božije volje kroz celi život svete porodice, počevši od trenutka začeća. Svako vreme sa sobom nosi određene izazove za svakoga, pa tako i za svaku porodicu, ali ako čovek dozvoli Bogu da ga vodi kroz njegov život i usmerava, sve prepreke na životnom putu su premostive. U susretu sa mnogobrojnim iskušenjima koje je vreme Isusovog rođenja sa sobom nosilo, Njegova porodica uprkos svim tim izazovima ostala je zajedno i vođena Božijom rukom pobedila sve poteškoće tog vremena.
- Misa zahvalnica u crkvi Krista Kralja –
Misno slavlje zahvale za ovu 2022. godinu, u subotu 31. decembra u crkvi Krista Kralja, predvodio je vlč. Stipo Filipović, pastoralni saradnik u ovoj konkatedralnoj crkvi. Vlč. Stipo je u svojoj propovedi istakao značaj ovog dana ali ne u smislu prolaznosti, jer vreme, hteli ili ne prolazi, već značaj onoga što ostaje za svakim čovekom ne samo na kraju godine već na kraju svakog dana, a to je – ljubav. Jedina stvar po kojoj vreme zaista može da se meri i da ono postane večno je ljubav. Ljubav koju svaki čovek pokazuje prema svojim najbližim ali ne samo njima nego prema svakom čoveku u kome gleda sliku i priliku Boga Tvorca. Istakavši još i da svaki trenutak prošlosti jedino može da živi u čoveku ako je prožet ljubavlju, u suprotnom postaje samo puko sećanje u koje ne možemo da se vratimo već da ga posmatramo kao fotografije u albumu. Zaključivši pozivom da u ovoj Novoj 2023. godini ljudi više obraćaju pažnju jedni na druge, i da svakom čoveku životni moto postane ljubav.
- Završetak Božićne osmine u crkvi svetog Ante –
Osam dana posle Božića slavimo praznikMarije Bogorodice. Sam naziv praznika Marija „Bogorodica“ ukazuje na vezu ovog praznika sa praznikom Božića.
Praznik Marije Bogorodice slavimo na početku građanske godine upravo da bismo istakli Marijino univerzalno materinstvo, jer ona nije samo Majka Božija nego i Majka Crkve i majka svih nas, i da upravo je ona, svojim pristankom da donese Sina Božijeg u svet, postala početak novog sveta. Kao što na Božić slavimo Isusov rođendan, tako na današnji praznik slavimo i Isusov imendan, jer je kod Jevreja bio običaj da se detetu, osmi dan po rođenju, daje ime.
U nedelju, 1. januara 2023. godine, misno slavlje u crkvi sv. Ante predvodio je fra Benedikt Vujica, samostanski vikar. Fra Benedikt je u svojoj propovedi istakao da je ovozemaljski život svakog čoveka samo jedan put, putovanje koje za konačni cilj ima večnost kao odredište. Međutim kao što sve u životu treba da ima dobre temelje, tako i to putovanje pored konačnog odredišta treba da ima čvrsto i stabilno uporište koje pod silinom i zanosom ovoga sveta neće da propadne, da se sruši i nestane, a čovek, večiti putnik ostane ispod tih ruševina. Vera je jedini putokaz koji treba svakog čoveka da vodi kroz život, kroz ovo putovanje a putokazi su upravo Božije Reči zapisane na svim stranicama života, zaključio je fra Vujica.
Marija Antonela Kanelić
