Nadbiskup Hočevar sudelovao u oproštaju od blagopočivšeg episkopa šabačkog Lavrentija

Povodom upokojenja novoprestavljenog episkopa šabačkog Lavrentija (1935-2022), sa blagoslovom Njegove Svetosti Patrijarha srpskog g. Porfirija, Njegovo Preosveštenstvo Episkop banatski Nikanor načalstvovao je na svetoj zaupokojenoj Liturgiji u šabačkom Sabornom hramu svetih apostola Petra i Pavla, a opelo novoprestavljenom pastiru Srpske Crkve služio je Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije. Episkop Lavrentije sahranjen je u porti svoje zadužbine manastira Soko Grad, posvećene Svetom Vladiki Nikolaju, čiji je povratak u otadžbinu jedno od najdragocenijih dela ljubavi Vladike Lavrentija.

Episkopu banatskom na ovom evharistijskom sabranju sasluživali su preosvećena gospoda arhijereji: vranjski Pahomije, zvorničko-tuzlanski i administrator šabački Fotije, mileševski Atanasije, diseldorfski i nemački Grigorije, austrijsko-švajcarski Andrej, budimljansko-nikšićki Metodije, kao i vikarni episkopi Patrijarha srpskog: toplički Jerotej, hvostanski Justin, uz molitveno prisustvo Episkopa sremskog g. Vasilija, uz sasluženje velikog broja prezviterâ i đakonâ koji su došli da uznesu molitve za novoupokojenog episkopa Lavrentija, čiji život je bio neprestano služenje i bogosluženje.

Da je dolazak velikog vladike Lavrentija na katedru šabačkih episkopa bio iznenadna huka i zemljotres, poput novozavetnih znakova koji su propratili Gospodnju Pashu i Pedesetnicu. Kao kiša na pustinju ili potok na sasušenu zemlju (Ps 107, 35), dokazuje molitveno prisustvo svekolikog klira i vernog naroda Božijeg sabranog oko Trpeze Gospodnje na ovom liturgijskom sabranju, kao i oko odra njihovog blaženopočivšeg duhovnog arhipastira, oca i učitelja, koji je svima bio sve, ne bi li nekog pridobio za Hrista. Pored mnogobrojnog vernog naroda Liturgiji prisustvovali su Nikola Selaković, ministar spoljnih poslova Srbije, Branislav Nedimović,  potpredsednik Vlade Srbije i ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede, dr Vladimir Roganović, direktor Uprave za saradnju sa crkvama i verskim zajednicama, princ Filip Karađorđević i princeza Danica,  Aleksandar Pajić, gradonačelnik Grada Šapca, mons. Stanislav Hočevar, beogradski nadbiskup i metropolit u čijoj pratnji su bili vlč. Mihael Sokol, nadbiskupov sekretar i katedralni paroh te vlč. Andrej Đuriček, nekadašnji katolički paroh u Šapcu, a od vladike Lavrentija svojim prisustvom oprostili su se i predstavnici islamske veroispovesti.

Na kraju svete Liturgije prigodnim slovom u ime sveštenstva, monaštva i vernog naroda obratio se arhimandrit Nifont. Takođe, prisutnima se obratio i ministar Selaković, u ime predsednika Republike Srbije, gospodina Aleksandra Vučića.

Nakon svete zaupokojene Liturgije u šabačkom Sabornom hramu svetih apostola Petra i Pavla Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije služio je opelo nad zemnim ostacima blaženopočivšeg episkopa Lavrentija. „Danas smo se sabrali ovde da se pomolimo za pokoj duše dobrog sluge Božijeg, pastira stada Crkve Hristove, episkopa Lavrentija i svi znamo da je episkop u Crkvi na mestu i po obličju Hristovom i to je svetotajinska realnost. Međutim, bez obzira što to jeste tako po svojoj suštini i prirodi neophodno je da svaki arhijerej, kao uostalom i svaki čovek na svome mestu i sa svojim darovima, ono što je njemu svetotajinski dato učini realnošću, učini aktuelnim u svome životu, svojim podvigom i to podvigom Vere, Nade i Ljubavi“, naveo je Patrijarh Porfirije u svojoj besedi nakon opela. Patrijah Porfirije je nakon opela, proizneo besedu, u kojoj je između ostalog rekao: „Mi smo braće i sestro sabrali se, da se pomolimo za dušu episkopa Lavrentija, arhijereja Crkve Hristove, i naravno da bi se o njemu mogle pisati knjige kako bi iznele sve ono što je on činio upravo na tom putu afirmisanja Hrista, puta koji je opredeljenje umanjivanja sebe a uvećavanja Hrista. Ali u isto vreme o vladici Lavrentiju bi se sve moglo smestiti samo u nekoliko rečenica što se ima reći o njemu, a da bi to opet bilo ravno tomovima knjiga koje govore ko je i šta je bio. Pre svega zato što on zaista jeste bio arhijerej Crkve Hristove, ne samo svetotajinski nego i realno, životno, pastirski ili tuginjski, on je bio i tug, služitelj i pastir u isto vreme i sve ono što te dve reči obuhvataju. Služio je na svakom mestu zemljinog šara, apostolski delovao osnivajući, baš kao i apostol Pavle, crkve, crkvene zajedince i u Evropi i sve do Australije. Služio je službu Hristovu i u isto vreme služio je ljudima.“ Patrijar Pofririje je dodao da je on bio pre svega i iznad svega smiren čovek. „Bio je i filosof, filosof vere, po filosofiji i mudrovanju ne ovoga sveta, nego filosof Duha Svetoga, duhovno je dokazivao i pokazivao duhovnim, na duhovan način.  Imao sam blagoslov da pre manje od mesec dana zajedno sa Episkopom sremskim posetim vladiku Lavrentija. Došli smo da bismo ga posetivši utešili u njegovoj bolesti i nemoći, a sami smo otišli ne samo obnovljeni, nego  sa velikom duhovnom snagom i entuzijazmom. Otišli smo otvorenih očiju, uma i srca, kako bismo razumeli rečenicu koju nam je rekao moleći  da mu se dodeli neko da mu pomaže kaže: „Mi ne smemo da budemo prepreka rastu Crkve. Crkva mora da raste, i niko od nas nije važniji od nje„. Dodao je da smo sigurni verom samog vladike Lavrentija da se on danas raduje u naručju Gospoda njegovog i našeg i verujemo da je njegova Ljubav u odnosu na Crkvu Hristovu, u odnosu na narod koji je njemu poveren, u odnosu na narod iz kojeg je ponikao samo dobija svoje opravdanje i svoj smisao. Isto tako verujemo da čitavim svojim bićem on upućuje molitvu Gospodu, pre svega za svoje patriote, za narod koji mu je poveren bio i ovde i u Nemačkoj, Evropi, Australiji, za sve nas, za sve ljude, jer on je bio čovek Hristov koji nije pravio razlike među ljudima.

Posle opela arhijereji predvođeni Patrijarhom Porfirijem učinili su molitveni ophod oko hrama sa zemnim ostacima blaženopočivšeg episkopa Lavrentija, a njegove zemne ostatke iz porte Sabornog hrama u Šapcu sa preosvećenom gospodom episkopima, sabranim klirom i vernim narodom ispratio je Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Porfirije ka manastiru Sv. Vladike Nikolaja u Soko Gradu. Telo upokojenog episkopa šabačkog Lavrentija pogrebeno je u porti njegove zadužbine gde će čekati opšte vaskrsenje.

Na zajedničkoj okrepi nakon samog opela od episkopa Lavrentija orostio je se i nadbiskup Hočevar rekavši kako je Srpska Pravoslavna Crkva izgubila episkopa širokih vidika i otvorena srca za sve ljude. Nadbiskup je zahvalio blagopočivšem episkopu na svemu što je učinio u odnosima Srpske Pravoslavne Crkve i Katoličke Crkve dodavši kako je vladika Lavrentije bio čovek dijaloga.

Od vladike se oprostio i Zoran Zoka Marković, višegodišnji član Eparhijskog upravnog veća Eparhije šabačke koji je na poseban način istaknuo i odnos eparhije i Beogradske nadbiskupije rekavši kako je Katolička Crkva eparhiji otvorila vrata prema zapadnim zemljama, a posebno u saradnji s Caritasom.

Novoprestavljeni Episkop šabački Lavrentije (Trifunović), rođen je u selu Bogoštici kod Krupnja, na Savindan, 27. januara 1935. godine. Mirsko ime Živko. Osnovnu školu završio je u Krupnju, dva razreda gimnazije u Loznici, Bogosloviju i Bogoslovski fakultet u Beogradu. Dve godine bio je duhovnik crkve Ružice u Beogradu, zatim paroh na Kupresu, dve i po godine profesor Bogoslovije u manastiru Krki i istovremeno paroh u Ivoševcima, a od 1967. do 1969. godine vikarni Episkop u Beogradu. Za Episkopa zapadnoevropskog i australijsko-novozelandskog postavljen je 1969. godine. Pošto je stvorio uslove za formiranje nove Eparhije u Australiji, prešao je u zapadnu Evropu. U Himelstiru u Nemačkoj ,osnovao je Eparhijski centar, otkupio za Srpsku crkvu jednu već sagrađenu crkvu. Tu je osnovao štampariju i izdao dela Episkopa Nikolaja Velimirovića i mnoge druge knjige verskog sadržaja. Sveti arhijerejski sabor izabrao ga je 1989. godine za Episkopa šabačko-valjevskog, a ustoličen je u Šapcu 23. jula 1989. godine. Otpočeo je graditi novi Eparhijski centar i manastir u Soko -gradu. Episkop Lavrentije govorio je engleski, nemački i ruski jezik. Kao predstavnik i izaslanik Srpske pravoslavne crkve učestvovao je na mnogim među crkvenim sastancima i držao predavanja i referate. Episkop Lavrentije se upokojio u Gospodu u nedelju, 23. januara 2022. godine u Šapcu.

(Valjevska eparhija/KMC)