ŽUPA SV. MIHAELA ARKANĐELA, Kraljevo
Da bismo razumeli istorijat vernika katolika u Kraljevu, treba da vam ispričamo jednu od retkih priča o katoličkoj crkvi u Kraljevu. Priča započinje puštanjem u rad fabrike aviona 12. septembra 1926, kada počinje i prijem radnika, i to domaćih. Isprva je to bila prosta radna snaga. Francuzi koji su osnovali fabriku doveli su sa sobom određeni broj radnika, koji se sve do kraja 1928. godine stalno uvećavao. Nedostatak domaće radne snage država je rešavala na različite načine. Jedan broj stručnjaka, tehničara i inženjera bio je prebačen iz Vojno-tehničkog zavoda u Kragujevcu i to je bilo jezgro fabrike. Kvalifikovanih metalaca Kraljevo tada nije imalo, bar ne u značajnom broju, a i oni kojima je raspolagalo bili su polupismeni. Zato su dovođeni radnici iz čitave države, naročito iz tehnički razvijenijih krajeva – iz Hrvatske, Slovenije, Vojvodine i Dalmacije. Tako je posle nekoliko meseci uz svakog francuskog radnika, tehničara ili inženjera, stajao njegov pomoćnik iz Jugoslavije, koji je radio i učio, a čim bi naš čovek naučio posao i mogao samostalno da radi, Francuz bi se pakovao i odlazio kući. Francuzi su se brzo prilagodili životu u malom zaostalom Kraljevu. Pored škole koju su osnovali, nastojali su da za njihove verske potrebe u Kraljevu počne da se gradi i crkva koju će uredno posećivati i bogato darivati. Francuzi i Englezi imali su i svog sveštenika koji je s njima pod vedrim nebom slavio misu. Kada je 1923. g. sve bilo pripremljeno za izgradnju fabrike aviona, uporedo su u blizini počele da se podižu i stambene zgrade u današnjoj Hajduk-Veljkovoj, koju Kraljevčani i danas zovu »Francuska kolonija«. Posle podizanja fabrike tu se naseljavaju stručnjaci iz Francuske s članovima svojih porodica. Svi su bili katolici, pa im je stoga bilo važno da osiguraju mesto gde će se za njih slaviti misa, jer u Kraljevu nije bilo katoličke crkve. Ta potreba još više se osećala u kasarni, gde je među vojnicima i oficirima, kao i članovima njihovih porodica, bio priličan broj osoba iz Hrvatske i Slovenije, uglavnom katolika.
S vremena na vreme iz Kragujevca je dolazio katolički sveštenik, ili, kada je on bio sprečen, neko iz Beograda, pa je misa služena u krugu kasarne. Tako je 29. juna 1929. u Kraljevo došao beogradski nadbiskup Rafael Rodić, koga su na železničkoj stanici dočekali predstavnici civilnih vlasti kao i brojno građanstvo.
Pred tadašnje opštinske vlasti ubrzo se postavlja pitanje izgradnje katoličke crkve. Tako je u velikoj sali opštine 24. juna 1931. održana konferencija najuglednijih građana, predstavnika humanitarnih i kulturnih društava, s ciljem osnivanja odbora za podizanje katoličke crkve u Kraljevu. U odboru je bilo 30 uglednih građana. Obavljeno je i prikupljanje priloga i tom prilikom sakupljeno je 30.000 dinara.
O tome je obaveštena i nadbiskupija u Beogradu, koja je angažovala beogradskog arhitektu Katušića za projekat crkve i župnog stana. Novčana pomoć pristizala je sa svih strana i posle nekoliko meseci započeli su radovi. Opština je odredila lokaciju na uglu Hajduk Veljkove i Obilićeve ulice. U radovima su učestvovali radnici i vernici, većinom iz Kraljeva, ali su im u pomoć pristigli i majstori iz Dalmacije (odakle su u srednjem veku došli i oni koji su zidali Studenicu). Sve je bilo gotovo do 19. novembra 1933. g., kada je obavljena posveta katoličke crkve u Kraljevu. Tog dana u crkvi se okupilo mnoštvo vernika, jer posle Kragujevca ovo je bila jedina katolička crkva u srednjoj Srbiji. Crkvu je posvetio nadbiskup Rafael Rodić, uz asistenciju zamenika bosanskog provincijala fra Marijana Jakovljevića, gvardijana franjevačkog samostana u Beogradu fra Josipa Markušića, savetnika beogradskog nadbiskupa prof. Vlašića, sekretara Nadbiskupije Luje Česlara i župnika iz Kragujevca Ivana Vinodolca.
Za privremenog župnika imenovan je fra Kruno Misilo, koji je odmah stupio na dužnost. Svečanost je završena banketom u hotelu Beograd, kojem su prisustvovali mnogi zvaničnici civilnih i vojnih vlasti. 19. novembra 1933. godine stigla su i zvona poklonjena od kralja Aleksandra, koja će od tada do današnjeg dana pozivati na misu vernike Kraljeva, Čačka, Vrnjačke Banje, Trstenika i Kruševca.
Kapele
Na području župe nalazi se nekoliko kapela:
Kapela Bezgrešnog Začeća BDM u Užicu
Kapela je sagrađena 1934. g. za vreme fra Serafina Sarića. U župnom stanu do pre nekoliko godina živeli su stanari, to jest porodica Lekaj. Župnik Stjepan Vinojčić redovno ih je posećivao svake prve subote u mesecu, sve do smrti Zefa Lekaja 1998. g. Župnik je obnovio kapelu i napravio neke izmene, smanjivši prostor crkve kako bi se odvojio prostor za kancelariju i jedna soba za župnika.
Kapela Marije Pomoćnice kršćana u Vrnjačkoj Banji
Sestre Svetog Križa preuzele su 1957. g. službu u bolnici, pa je tu otvorena kapela. Ali sestre su molile Boga da nađu neku kuću u blizini, da ne ostanu da stanuju u krugu bolnice, jer bi ih svaki hitan slučaj prekidao u molitvi i meditaciji. Kada je gosp. Stojadinović, »doktor za silikozu«, odlazio u Nemačku i prodavao svoju rezidenciju preko puta bolnice, niko od građana nije se usuđivao da je kupi, bojeći se tuberkuloze koju je doktor lečio u svojoj rezidenciji. Tako su sestre kupile donji sprat kuće, a posle prihvatile i gospođu Sofiju Stojadinović na doživotno izdržavanje. Ali poslednji nesrećni rat čini svoje, tako da sestre odlaze u novembru 1991. godine. Kapela u kući časnih sestara otvorena je 1960, a obnovljena 1986. godine. Po odlasku sestara župnik Vinojčić stanovao je u toj kući godinu dana, posle čega su u nju provalile i zaposele je izbeglice iz okoline Dubrovnika, inače rodom iz Jagodine. Župnik je obnovio unutrašnjost samostana i čeka bolje dane da u Vrnjačku Banju opet počnu da dolaze Vojvođani. Naime, do rata je tu bilo i 11 Janjevaca, tezgara, s njihovim porodicama.
Kapela Presvetog Trojstva u Kruševcu:
U Kruševcu je crkva posedovala zemljište koje joj je oduzeto 1962. g. Posle mnogih teškoća i niza nerazumevanja, župnik Stjepan Barišić uz pomoć porodice Simona Gašija pronalazi jednu kuću u Kosovskoj ulici br. 42, koja je kupljena 1986. godine, i u njoj je otvorena kapela za potrebe tamošnjih vernika. Župnik Vinojčić dugo se premišljao da li da obnovi tu kapelu, jer ovamo je bio prenesen stari oltar iz Vrnjačke Banje, ali vernici Janjevci počeli su da se iseljavaju za Zagreb. Godine 1987. župnik se daje na obnovu kapele. Arhitekta Kvaternik pravi nacrte, a radove izvodi Stevo Gabrić iz Subotice. Za to ratno vreme iz Kruševca se iselilo 110 Janjevaca.